رهگذر باد

مردم از خدا بترسید که چه بسیار آرزومند که به آرزوى خود نرسید ، و سازنده‏اى که در ساخته خویش نیارمید ، و گردآورنده‏اى که به زودى گردآورده‏ها را رها خواهد کرد و بود که آن را از راه ناروا فراهم آورد ، و حقى که به مستحقش نرساند ، از حرام به دست آورد و گناهش بر گردنش ماند . با گرانى بار بزه ، باز گردید ، و با پشیمانى و دریغ نزد پروردگار خود رسید . « این جهان و آن جهان زیانبار ، و این است زیان آشکار . » [نهج البلاغه]

مطالب زیر توسط نوشته شده است!

آدرس من

دوستان عزیز

وبلاگ اصلی من در

http://www.windwalker.persianblog.com

می باشد

نظرات شما ()

خدایا

سلام
من فقط برای دل خودم می نویسم این مدت این قدر دورویی دیدم که از حالا فقط میام اینجا
برای دل خودم بنویسم شما هم اگه دوست دارید تشریف بیارید اگه نه هم که حق نگهدارتون
موسیقی وبلاگم رو عوض کردم این موسیقی که گذاشتم وصف الحال خودمه
ومن برای خودم متاسفم روزی که شروع کردم به نوشتن داستان زندگیم، فقط می خواستم یه تجربه برای دیگران باشه
اما امروز وقتی دیدم توی وبلاگ قبلیم من وهمسرم رو کثافت خطاب کردن وزندگیم رو اشغال (چیزی که من هرگز در زندگیم ندیدم)فقط وفقط از خودم بدم اومد دیدم دارم محبتم رو بی جهت نثار دیگرون میکنم
دیدم کسانی که دم از دوستی میزنند هم در عمل با من نیستند
ومن باز توقع هیچ چیز ندارم جز این که شما رو به خدا اینجا دیگه من رو آزار ندید
امروز دلم به وسعت دنیا شکسته ومن فقط میگم که اشتباه کردم که داستان زندگیم رو نوشتم
من هرگز به همسرم توهین نکردم اما امروز به خاطر اون وبلاگ لعنتی واین نت لعنتی به من، به عشقم، به زندگیم توهین شد
با این که هرگز کسی رو نفرین نکردم اما امروز اون کسی رو که بی جهت قصد آزارم رو داره نفرین کردم به خدا از ته قلبم نفرین کردمت از خدا خواستم نبخشدت به خاطر اشکهایی که از من ریختی
من رو ببخشید اگه به وبلاگ هاتون نمیام

خدایا
هزاره ها گذشته است ومن هنوز منتظر روزی هستم که
چشم در چشم تواین استکان چای را که هنوز داغ است نوش کنم
خدایا
آیا انتظارم بیهوده است؟
آیا این موهبت را از من دریغ میداری؟
به من بگو تا به کی انتظار کشم؟
من هزاره ها صبر کرده ام ودگر تابی ندارم.
خدایااااااااااااااااااااااااااااا به من بگو چه کنم؟

نظرات شما ()

اولین و آخرین

خورشید جاودانه می درخشد در مدار خویش

مانیم که یا جای پای خود می نهیم و غروب می کنیم

هر پسین

این روشنای خاطر آشوب در افق های تاریک دوردست

نگاه ساده فریب کیست که همراه با زمین

مرا به طلوعی دوباره می کشاند ؟

ای راز

ای رمز

ای همه روزهای عمر مرا اولین و آخرین